آقا مرتضا

{●} : درود بر شما.

{■} : چه سلامی، چه علیکی!

{●}: خانواده محترم خوب هستن؟

{■}: لازم نکرده از اونا بپرسی!

{●}: خب،با اجازه شما؛ خدا نگهدار!

{■}: آقا مرتضا! وایسا، اگر با صدای بلند آواز نخوانی؛ بهتره!لطف کن و نصب شبها با صدای بلند آواز نخوان! همسایه ها از تو گله مندند.

{●}: ولی، من... .

{■}: ببین آقا جان! لازم نیست با نعره بگی «من از قبی...لهء لیلی ...» می تونی همینو یواش زمزمه کنی.

{●}: اما ... .

{■}: برو معرفت یاد بگیر!

{●}: دوست عزیز! من مرتضا نیستم و آقا مرتضا رو نمی شناسم! من دیروز آمدم طبقه دوم این ساختمان،آواز خوندنم بلد نیستم.

{■}: ... !