درباره من
پیوندها
جدیدترین یادداشتها
همهنویسندگان
- محمود اروجزاده 6
- مرتضی توکلی 20
- هپلی 47
- متین پرداز 2
- ابتهاج عبیدی 30
- زهرا احمدنژاد 30
- _ 8
- علی اشرفی 23
- سحر 12
- اشکان نیری 7
- سعید آقایی 44
- ساما 22
- زهره 4
- سیامک احمدی 1
- محمد مبینی 1
- تهرونی 7
- داستانک آبی 5
- سهیل میرزایی 6
- امیر ح 4
- یاس 9
- مصطفی عابدینی 27
- سید مهدی کسایی زاده 2
- مهدی 22
بایگانی
- فروردین 1392 1
- مهر 1391 1
- تیر 1391 1
- اردیبهشت 1391 1
- فروردین 1391 1
- بهمن 1390 1
- تیر 1390 1
- اسفند 1389 2
- بهمن 1389 2
- دی 1389 2
- آذر 1389 1
- مهر 1389 1
- شهریور 1389 3
- مرداد 1389 1
- تیر 1389 3
- خرداد 1389 2
- فروردین 1389 5
- اسفند 1388 12
- بهمن 1388 6
- دی 1388 5
- آذر 1388 2
- آبان 1388 7
- مهر 1388 12
- شهریور 1388 40
- مرداد 1388 8
- تیر 1388 6
- خرداد 1388 4
- اردیبهشت 1388 2
- فروردین 1388 6
- اسفند 1387 5
- بهمن 1387 2
- دی 1387 18
- آذر 1387 17
- آبان 1387 10
- مهر 1387 16
- شهریور 1387 20
- مرداد 1387 3
- تیر 1387 18
- خرداد 1387 16
- اردیبهشت 1387 27
- فروردین 1387 31
- اسفند 1386 20
- بهمن 1386 20
- دی 1386 10
- آذر 1386 19
- آبان 1386 6
آمار : 500964 بازدید
Powered by Blogsky
مر۳۰
آقای استاد محترم سخنرانی اش را شروع می کند ،آنقدر از ارزش و اهمیت و قدمت زبان و ادبیات فارسی(پارسی) می گوید که دهانش کف می کند !از فردوسی می گوید و سی سال زحمتش ،از که و که و که...!از چه و چه و چه ...!خلاصه اینکه خودش را خفه می کند که: فارسی را پاس بداریم!
از روی سن که پایین می آیدهمکاران و شاگردان یکی یکی خسته نباشیدها و تقدیر ها و تشکر ها را نثارش می کنند و او در جواب فقط خیلی متواضعانه می گوید:
merci…!!!
یاس
شنبه 24 مرداد‌ماه سال 1388 ساعت 10:33
یکبار یکی از دوستان(سامای عزیز که مدتی است پیدایش نیست) برای داستان «کنسرت» من نظری گذاشته بود که فکر کنم به درد شما هم بخورد نظر این بود:
«یک نکته مهم که رعایت نمی کنیم این است که ما در داستان نباید خبر بدهیم بلکه باید عمل را به تصویر بکشیم . مثلا " او عصبانی بود " یک خبر است ولی " در را محکم به هم کوبید " یک عمل است که هم عصبانی بودن را می فهماند و هم یک عمل را نشان می دهد . یا مثلا "فلانی عینکی است " خبر است ولی " فلانی عینکش را روی چشمش گذاشت و.... " این یک عمل است . در داستان باید از عمل داستانی استفاده کرد نه از خبر»
موضوع جالبی دارید. ولی به اصطلاح خانم های خانه دار «جا نیافتاده». شاید بخاطر زمان افعالتان است. داستان شما با فعل های ماضی اینطوری می‌شود:
آقای استاد محترم سخنرانی اش را شروع کرد. آنقدر از ارزش و اهمیت و قدمت زبان و ادبیات فارسی(پارسی) گفت که دهانش کف کرد! از فردوسی گفت و سی سال زحمتش ،از که و که و که...!از چه و چه و چه ...!خلاصه اینکه خودش را خفه کرد که: فارسی را پاس بداریم!
از روی سن که پایین می آمد همکاران و شاگردان یکی یکی خسته نباشیدها و تقدیر ها و تشکر ها را نثارش کردند. و او در جواب فقط خیلی متواضعانه گفت:
merci
سلام دوست عزیز،
داستان عالی است. دست مزیزاد.
فقط یک پیشنهاد کوچولو: به نظرتان اگر مرسی را با حروف فارسی (اما مثلاً در گیومه) بنویسید و ضمناً تمام علائم تعجّب را هم بردارید، چطور می شود؟ اگر نظر مرا بخواهید، اینطوری داستان بیش از آنکه «بگوید»، «نشان خواهد داد».
با تشکر از راهنمایی شما
علت اینکه مرسی رو به فارسی ننوشتم شاید به خاطر این بود که این کلمه اینقد مورد استفاده قرار می گیره که گفتم شاید کسی یادش رفته باشه که فارسی نیست!
نظرتون رو درباره ی علامت تعجب قبول دارم و علتش اینه که یه جورایی بهش معتاد شدم ولی سعی میکنم ترک کنم!!!!
به امید روزی که همه ما قدر و ارزش زبان با قدمت و اصیل خودمون رو بدونیم...
خیلی با حال بود
موضوع ساده ای را انتخاب کردید و می توانستید با ترفند های نویسندگی انرا گیرا و جذاب کنید . مثلا
به جای توضیح دادن این عبارتها و لحنی که استاد را محکوم کند >
آقای استاد محترم سخنرانی اش را شروع می کند ،آنقدر از ارزش و اهمیت و قدمت زبان و ادبیات فارسی(پارسی) می گوید که دهانش کف می کند !از فردوسی می گوید و سی سال زحمتش ،از که و که و که...!از چه و چه و چه ...!خلاصه اینکه خودش را خفه می کند که: فارسی را پاس بداریم!
بهتر است که استاد را در وضعیت توضیح دادن مطالبش نشان دهید .
شما در داستانتان بی طرف نیستید و از همان ابتدا به خواننده جهت را نشان داده اید.
موفق باشید
سلام.زیبابود.لذت بردم.هیچگونه عیبی نداردچون ادم وقتی می خواند خیلی خوب درکش می کند وازش لذت می برد همین کافیه!
ممنون میشم داستانکامو بخونی ونقدشون کنی