هزار فرزند هم کافی نیست

منتظر بود در برهوتی بی انتها تا ابدیت . شاید از ازل تا کنون.مانند بی انتها شی دیگر ـاگر شی باشند ـ در این برهوت بین عدم و وجود .سال ها پیش نوبتش بود .وقتی سریع رد می شدند . و هیچ وقت نفهمید که چه شد که خروج از این برهوت بین عدم و وجود سخت شد و کند . وقت رفتنش تابلوی متکی بر هیچ را  دید که نوشته بود "هزار فرزند هم کافی نیست" .
*
وارد دنیایی سبز و شناور و محدود شده بود و باید زود زود از این جا می رفت .

*
دنیایی جدید را تجربه میکند. پر از بُعد. و هیچ نمی داند . فقط خودش را می شناسد.. گریه می کند .چشمش را باز می کند . همه چیز جدید است و واقعا چیز .چشم می گرداند . لبانش را مثل ماهی تکان می دهد . احساس نیاز می کند . ناخودآگاه به دنبال مادر می گردد . دستش را می برد به سوی سینه ی مادر . رو بر می گرداند تا شیر بخورد .  تابلو ای زرد را می بیند که نمی داند چیست . روی تابلو نوشته است : دو فرزند کافی است ، پسر یا دختر .
متیل

پ ن:کلوب داستانک